Dört Elif Miktarı Uzayan Sevgiler Gibi

Baş harflerini hatta adını nasıl unutursa insan,
unuttum seni yazabilmek için adımın baş haflerini.

Ne zaman birine korkuyorum desem,
seni istiyorumdur Türkçe si.

Nerden bilirdim arayanın aranan olduğunu.

Yamacına ilişmiş yaşamların sıradanlığı içinde,
nasıl unutur insan adının baş harflerini.?
Seni…

Beni sevda yerimden vurdu bu suç,
bıçaklar gibi hayatı…

Neyin siparişi verildi ki hayatta.
Kavim göçlerinden bu yana
hangi aşkın müsveddesi yumaklanıp atılmış.
Dört elif miktarı bile uzayamamış.
Kaç nisan yağmuru kaç güz kaç bahar.

Kaç aşk.
Kaç dekolte duygu.
Kaç yalan.
Vermeye inatçı yanının güvertesinde
kaybetmiş kendisini bu elif sevda.

Yumaklanmış.

Bir önsöz bu unutmak,
bütün bir hayat kitabında.
Güftesi yazılmış bestesiz şarkı. 

Ve ne istediğini bilmemek
bir savaş sonrası hezimetlerinin arasında.
Varlığın mı yokluğun mu acısı daha bir deler adamı..

Neye sevindiğini bilmemek midir,
kazanılmış savaştan arta kalan ölüleri saymak..

Yeşiline, alına, moruna, mavisine,
sahip çıkılmamış bir yetim saklı şimdi…

Tuzu alınmış denizlerinin…

Aklın başka yerde kalmış çıktığın yolculukta…

Bu binanın bütün katları senden yapıldı..
Yıkmadan önce,
enkaz kaldırılmadan nasıl unutur insan adının baş harflerini.

Ne zaman birine korkuyorum desem,
seni istiyorumdur Türkçe si..
nerden bilirdim arayanın aranan olduğunu…

Baş harflerini hatta adını nasıl unutursa insan,
unuttum seni yazabilmek için adımın baş haflerini. 

Dört elif miktarı uzayan sevgiler gibi…