Şimdi Sana Dönmek Var Sevgili

Şimdi sana dönmek var sevgili..

Ama artık gücüm yok yalanları arkama alıp yola çıkmaya..

Yalandan kurduğum mutluluklarıma gerçeklerin esip savurmasına,

En sağır halinde bağırmaya,

Sana laf anlatmaya gücüm yok..

Yeniden sana kanmaya ,

Aklımı kalbime satmaya,

İhanetine seyirci kalmaya sabrım yok ..

Mavallarla yıkıp giderken kalbimdeki cumhuriyeti,

Issız bırakırken bu şehri ve ben tek başıma ağlarken,

Bunca zaman sonra bana söyleyebilecek en ufak bi özrün yok ..

Asılı bıraktığın soru işaretlerinin ardında kaybettirirken izini,

Ben bitirmeye çalışırken bende ki seni,

Dudaklarına vurduğun kilitleri şimdi açmaya niyetim yok..

Şimdi sana dönmek var sevgili..

Kalbimin en derin yerinde neşter gibisin

Adın geçtikçe hareket ediyor yaralıyorsun en saglam yerlerimi..

Nasıl da kanatıyorsun bilmeden ..

İzin kalıyor gectigin her hücremde.

Gidisinle açtığın yaraları dönüşün kapatmaya yetmiyor.

Anladım..

Artık sen bile merhem olamıyorsun açtıgın yaralarıma..

Simdi sana dönmek var sevgili..

Aklımın en hatırlanası yerindesin aslında..

Herşey seni anımsatıyor istemeden,

Herşeyin adı sen sanki.

Ben..

Ben gözbebeklerinde kendimi görmeyi özledim sevgilim..

Merak ettim hiç geldim mi aklına geceleri ?

Göz kapaklarının ardında gizli miydi suretim ?

İçin rahat uyudun mu benim yastığım ıslakken ?

Sen hiç , kendini bi hiç olarak gördün mü bensizken ?

Çaresiz kaldın mı benim kadar?

Sevmeden sevildin mi?

Sığındın mı bi insana tereddütsüz, inanabildin mi?

Sen hiç tanımadan çıktığın bi yolda, en ıssız sokağında tek bırakıldın mı?

Bulanık sularda duru bi yüz aradın mı ?

(...)

Şimdi sana dönmek var sevgili

Ama onca yitirilenin ardından,

Parçaları kaybolmuş bi puzzle'ı tamamlamak kadar zor artık bir araya gelmemiz. .

Gidişinin ardında öyle bi yorgunluk bıraktın ki yıllarca uyusam geçmeyecek bilirm.

Bilirim sensiz doğacak güneşler ..

Sessiz batacak. Sensiz bitecek günler ve ben yokluğuna sığınacağım bu kez.

O bırakmayacak beni.. Senin gibi.

Şimdi sana dönmek var sevgili..

Ama siyahlığına alışmışken karanlık gecelerimin,

Şimdi güneşim olmana hazır değilim.

Gecesi erken gelen gündüzlere razı değilim..

Kırıklarla yaşamaya alışmışken

Tekrar tuzla buz olmaya takatli değilim..

Şimdi sana dönmek var sevgili..

Ama üzgünüm..

Çünkü sana dönmek demek ,

Kendime ihanet etmek demek bilirim..


Farid Farjad-Golha

Dört Elif Miktarı Uzayan Sevgiler Gibi

Baş harflerini hatta adını nasıl unutursa insan,
unuttum seni yazabilmek için adımın baş haflerini.

Ne zaman birine korkuyorum desem,
seni istiyorumdur Türkçe si.

Nerden bilirdim arayanın aranan olduğunu.

Yamacına ilişmiş yaşamların sıradanlığı içinde,
nasıl unutur insan adının baş harflerini.?
Seni…

Beni sevda yerimden vurdu bu suç,
bıçaklar gibi hayatı…

Neyin siparişi verildi ki hayatta.
Kavim göçlerinden bu yana
hangi aşkın müsveddesi yumaklanıp atılmış.
Dört elif miktarı bile uzayamamış.
Kaç nisan yağmuru kaç güz kaç bahar.

Kaç aşk.
Kaç dekolte duygu.
Kaç yalan.
Vermeye inatçı yanının güvertesinde
kaybetmiş kendisini bu elif sevda.

Yumaklanmış.

Bir önsöz bu unutmak,
bütün bir hayat kitabında.
Güftesi yazılmış bestesiz şarkı. 

Ve ne istediğini bilmemek
bir savaş sonrası hezimetlerinin arasında.
Varlığın mı yokluğun mu acısı daha bir deler adamı..

Neye sevindiğini bilmemek midir,
kazanılmış savaştan arta kalan ölüleri saymak..

Yeşiline, alına, moruna, mavisine,
sahip çıkılmamış bir yetim saklı şimdi…

Tuzu alınmış denizlerinin…

Aklın başka yerde kalmış çıktığın yolculukta…

Bu binanın bütün katları senden yapıldı..
Yıkmadan önce,
enkaz kaldırılmadan nasıl unutur insan adının baş harflerini.

Ne zaman birine korkuyorum desem,
seni istiyorumdur Türkçe si..
nerden bilirdim arayanın aranan olduğunu…

Baş harflerini hatta adını nasıl unutursa insan,
unuttum seni yazabilmek için adımın baş haflerini. 

Dört elif miktarı uzayan sevgiler gibi…