Bir gün daha ağardı ey sevgili
Bir gece daha yerini gündüze bıraktı da
Bir benim karamsarlığım yerini
Umuda bırakamadı
Bak sevgili nasılda aydınlatıyor
Nasılda ısıtıyor güneş herkesi
Ama sende benim güneşim değilmiydin?
Sen niye artık benim hüzünlerle dolu yüzümü
Aydınlat mıyorsun?
Niye sevgili, niye?
Sen benim güneşim değimliydin?
Hep öyle demez miydim ben sana?
Öyleyse niye sevgili, niye?
Sen niye beni ısıtmıyorsun?
Niye bukadar üşüyorum
Herkez incecik giysilerle dolaşırken
Ben niye hala kazaklarımı giyiyorum
Kazaklarım bile ısıtamıyor sevgili
Üşüyorum, çok üşüyorum
Yüreğim buz kesti, donuyorum
Niye sevgili, niye
Niye bu ayrılık, niye bu hasret, niye bu acı
Mecbur muyduk hasret kalmaya?
Tamam sus, sus, yalvarırım sus
Duymak istemiyorum
Yine başlıyacaksın bir sürü anlamı olmayan açıklamalara
Hiç birini duymak istemiyorum, hiç biri
Ama veya konuş, hep konuş
Saçmalasan da, ne dediğini anlamasam da konuş
Yalvarırım konuş
Sesini duymaya çok ihtiyacım var
Peki sevgili sadece bir sorum olacak?
Sadece buna cevap ver ve sus! !
Bir daha beni aydınlatamıyacak mısın?
Bir daha beni ısıtamayacak mısın?
….. Yine susuyorsun
Anlam veremediğim susuşların başladı yine
Biliyorum ne bir daha aydınlatacaksın beni
Ne de ısıtacaksın..
Üşüyorum sevgili, üşüyorum
Gel ısıt beni desem de gelmeyeceksin
Gel/me sevgili
Ne olur gel/me
Güneşimi kaybettim….
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder